کتابهای مقدس را دوباره می خوانیم

قرآن : خدا جامعه درستکار و نیکو کار را به بلا مبتلا نمی‌کند"و خدا بر آن نیست که هیچ سرزمینی را در صورتی که مردم آن‌ مصلح و نیکوکار باشند به ظلم هلاک کند. "سوره (۱۱۷)

گشت و گذاری در احوالات یک مرد نیکو کار و در ست کردار!

-نیکوکاری به یکدیگر جزو ذات مردم است.
-بخاطر پاداش و مزد و شهرت نیکی نمی‌کنند،
-اکثریت جامعه نیکوکار اند
-اکثریت جامعه درستکارند:

یعنی :

-ظلم نمی‌کنند
-خیانت نمی‌کنند

-دروغ نمی‌گویند
- دزدی نمی‌کنند
- گرانفروشی و کم فروشی نمی‌کنند
-تهمت نمی‌زنند
-وظیفه خود را بطور کامل انجام می‌دهند
-زندگی کدیگر را به باد فنا نمی‌دهند
-رشوه نمی‌گیرند.
-حسادت نمی‌کنند
- شهادت دروغ نمی‌دهند
و....
در این محله، در این شهر ، در این کشور ، در این جامعه یک نسیم بهشتی ملایم در جریان است. فضا آرام است نگرانی‌ها اندک و گذراست اختلافات زود بر طرف می‌شود، یتیمان بی سر پرست نیستند، مسکین خاک نشین یا وجود ندارد یا اگر پیدا شود سریعا به او رسیدگی می‌شود، عهد و پیمانها محکم و پا بر جاست. بزرگترها مانند پدرند و مادر برای کوچکترها

این سرزمینها هرگز بلاخیز نمی‌شوند. البته توجه کنیم که بلا خیز با بلازده تفاوت دارد.

سیری در گفتار بزرگان دین درباره علل بلایا:

گناهانى که موجب تغییر نعمت می‌شوند عبارت اند از:

-ظلم به مردم،
-ترک کارهاى نیک و احسان به مردم،
-کفر نعمت و ترک شکر و سپاس.
-و گناهانى که عذاب می‌آورند عبارت اند :
-ظلمى که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد،
- تجاوز و تعدى به مردم و ریشخند کردن آنها.

-گناهانى که روزى انسان را می‌گیرند؛

اظهار فقر در حالی که انسان بی نیاز است
و کوچک شمردن نعمت‌ها
کفران نعمت‌های خدا.

اما گناهانى که پرده‏‌ها‌ی آبرو و احترام را پاره می‌کنند عبارت اند از:
-خوردن شراب،
-بازى کردن قمار،
-شوخى و مزاح با مردم،
-سخنان لغو و بى‏فایده،
-عیب ‏جویى از مردم
-و همنشینى با مردان آلوده.
-گناهانى که مانع قبولى دعا می‌شوند

-کمک نکردن به ستم ‏دیدگان،
-نرسیدن به حال محرومان

گناهانى که موجب می‌شود که دشمنان بر انسان تسلط یابند، عبارت اند از:
-ظلم آشکار
-نافرمانى از نیکان و متابعت از اشرار.

گناهانى که آدمیان را زود هلاک می‌کنند عبارت اند از:

-قطع رحم، بریدن پیوند از اقوام
-سوگند دروغ،
-گفتن سخنان غیر واقع،
-زنا،
-سد راه مسلمانان شدن
-و ادعاى امامت بدون لیاقت و شایستگى.

گناهانى که امیدها را قطع می‌کنند عبارت اند از:

-ناامیدى از رحمت خداوند،
-یأس از درگاه خدا،
-اطمینان و اعتماد به غیر خدا
-و تکذیب وعده‏‌هاى خداوند.

گناهانى که مانع قبولى دعا می‌شوند عبارت اند از:

-سوء نیت،
-خبث باطن،
-دورویی با برادران،
-اجابت نکردن دیگران،
-تأخیر نمازهاى واجب تا آن گاه که وقتش بگذرد،
-نیکى نکردن در راه خداوند،
-ندادن صدقه و ترک احسان،
-زبان به فحش و ناسزا گشودن