کتابهای مقدس را دوباره می خوانیم

قرآن و نزول آن در حفظ و حراست چه کسی بوده است؟

پاسخ چنین پرسشی فقط به دو طریق ممکن خواهد بود:
۱-پرسش کننده هیچ باوری به وحی و نزول آیات از طرف خداوند ندارد. و آنرا موضوعی نشدنی می‌داند و یا اصلا اعتقادی به خداوند ندارد.

پاسخ به چنین شخصی بسیار ساده است. چون او اصل موضوع وحی را قبول ندارد بناب این نیازی ندارد و حق هم ندارد که این مرسش را مطرح کند که ایا تمام قران در دوره پیامبر به نگارش در آمده و حفظ و ثبت آنها بطور کامل صورت گرفته است یاخیر!

۲- پرسش کننده به وحی اعتقاد دارد و معتقد است که قران وحی الهی است حال این تردید بر او عارض شده که آیا همه قرآن در دوران زندگی پیامبر در جایی ثبت و نگارش شده و یا این که احیانا آیاتی فراموش شده اند.

پاسخ چنین پرسش کنندگانی را خداوند در طی آیات مختلف داده است . از جمله در سوره قیامه خطاب به پیامبر گفته شده است :

"زبانت را از روی عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده (۱۶)

چرا كه جمع ‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست (۱۷)

پس هر گاه آن را خوانديم از خواندن آن پيروى كن (۱۸)

سپس بيان و توضيح آن نيز بر عهده ماست ."(۱۹
سوره قیامه

در این چهار آیه خداوند به صراحت اعلام می‌دارد که نزول آیات و نگاهبانی و حفاظت آنها یعنی مجموعه قرآن تحت فرمان و نظارت خود خداوند است. جمع کردن، خواندن، و بیان و توضیح‌‌ان‌نیز با خداوند است. بنابر این می‌توان با قاطعیت گفت همه آنچه که از قرآن می‌بایست حفظ می‌شده و ضرورت‌‌ان‌را خداوند تشخیص می‌داده حفظ شده است.

پرسش دیگر در ارتباط با حفظ و ثبت و نگهداری تمان ایات قرآنی و مشکل فراموشی که فقط ب اساس یک حدیث مشکوک به پیامبر نسبت داده شده باز در ایات ۶ و ۷ سوره اعلی داده شده است. در این ایات خطاب به خود پیامبر گفته شده است:

ما بزودى آیات را بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى (۶)

جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‏ داند (۷)

این دو آیه باز گزارش می‌کنند که وظیفه خواندن و حتی تکرار مجدد آیات قران بر شخص پیامبر تا آن که آیات قرآن را فراموش نکند خداوند بخود اختصاص داده و می‌گوید که‌‌‌ای پیامبر تو آیآت قرآن را فراموش نخواهی کرد زیرا ما آنها ر ا مجددا بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنی. پس هیچ مشکلی از نظر فراموش شدن آیه‌‌‌ای وجود ندارد و خداوند خود تشخیصمی‌داده که پیامبر آیه‌‌‌ای را فراموش می‌کرده یا نه و یا این که سیستم وحی الهی بگونه بوده که بطور مستمر وحی مکرر می‌شده و آیات قبلی در قلب و دهن و گوش پیامبر الهام و وحی و تکرار می‌شده اند. در نتیجه اصلا فراموشی صورت ننی گرفته است . کسی که به حقانیت و وحیانیت قرآن اعتقاد دارد و آنرا کلام خدا می‌داند کاری غیر عقلانی کرده اگر آیات قرآن را کنار بگذارد و حدیثی از فلان کس را مرجع قرار دهد که شخص دیگری شنیده که شخص ثالثی آیات قران را بهتر از پیامبر از حفظ بوده است. پذیرش این گونه احادیث مخدوش به معنی انکار آیاتی است که در خود قران حفظ و حراست قرآن را منحصرا در اختیار خدا می‌داند.

۳- هم‌چنین در آیات ۸۶ و ۸۷ خداوند خطاب به پیامبر می‌گوید اگر ما اراده کنیم همه آنچیزی را که به تو وحی کرده ایم از یاد و تو می‌بر یم و آنگاه می‌بینی که هیچ کس جز ما قادر به حفظ و حراست آیات نازل شده مانیست. "

-اگر بخواهيم قطعا آنچه را به تو وحى كرده‏ ايم مى‏ بريم آنگاه براى حفظ آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى‏ يابى (۸۶)
-مگر رحمتى از جانب پروردگارت [به تو برسد] زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است (۸۷)
سوره اسرا